यावर्षीची दिवाळी कुठेतरी लांब जाऊनच साजरी करायची असं ठरवलं होतं. ताडोबाला जायचा पर्याय समोर आल्यावर नाही म्हणण्याचा प्रश्नच नव्हता. मित्र-मैत्रिणींना कळल्यावर 'वाघ काही दिसणार नाही त्यामुळे उंदीर मांजरांचे फोटो काढ' वगैरे सल्ले मिळाले होते. खरं तर ताडोबाला जाण्यामागाचा उद्देश्श वाघ बघणे असा नव्हता.
मला जंगलाचा वास खूप आवडतो. माणसांपासून लांब राहायला, एकांतात विचार करायला, निसर्गात नुसतं असायला, काहीही कारण नसताना दूरवर बघत बसायला मिळणं हे मला खूपच आनंददायक वाटत.
रेल्वे मधून रात्रभर प्रवास करण्यापासून ते 'व्याघ्र प्रकल्प' असलेल अभयारण्य बघण्यापर्यन्तचे अनेक अनुभव माझ्यासाठी नवीन होते.
ताडोबात जाऊन काय काय शिकले?- निसर्गाचा मुक्तपणा, स्वच्छंदीपणा, उदारता, भव्यता, शांतपणे दान देत राहणं.. प्राणी आणि पक्ष्याचं एकमेकांना काही त्रास न देता एकत्र राहणं.. तिथल्या माणसाचं निसर्गाप्रती असलेलं खरंखुरं प्रेम, जंगलावर प्रण्यांचाच हक्क आहे आणि आपण तिथे उपरे आहोत हि प्रामाणिक भावना.. आणि असं बरंच काही..
(काहीही अपेक्षा ठेवली नसतानाही वाघ दिसला तो अनुभव ग्रेट आहे. त्याबद्दल पुन्हा केव्हातरी लिहीन.)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
kahi uddesh n thevalyamule jast maja yete as bahutek vela hot.waghacha anubhav wachayala aawadel
ReplyDeleteVaghachya anubhavabaddalachya postchee vat pahato ahe.
ReplyDelete- Avadhoot
Nirpekshana Enjoy keleli ekhadi gosht te pan inspite of the external comments..that shows the attitude and assal RASIK inside you .....Assertive asana far important asata....BRAVO !!!!!!!!!!
ReplyDelete--vishal
Vishalkumar
ReplyDeletePratikriyebaddal dhanyavad..